CSI, impulsieve actie en bierspellenmiddag

Goeiemoggel, -middag, of -avond! Het ligt er natuurlijk aan aan welke kant van de wereld je op dit moment zit. Het is weer tijd voor een verhaaltje. Drie weken geleden alweer kregen jullie een impressie van mijn leven hier. Daar komt vandaag weer wat moois bij. 

De korte afstand tussen Nederland en Southampton is gemakkelijk te overbruggen, dus twee weken nadat onze Tilburgse schoolvrienden even de stad onveilig kwamen maken, kwam het volgende stuk tuig alweer binnen vallen. Hij kwam eigenlijk voor Dave, maar Tom en ik scharen hem ook bij onze vriendenkring. Gewoon, omdat het kan. Dyan is de huisgenoot van Dave in Tilburg. Als je met hem opstap gaat, maak je altijd wat mee. 

Sightseiing en een of ander huisfeest

Hij kwam in het weekend dat we de wedstrijd tegen Liverpool bezochten (later meer). Dyan kwam aan op donderdag. Dave zijn ouders waren intussen ook al geweest en hij heeft dus al een groot deel - zo niet alles - van deze havenstad gezien. In tegenstelling tot Tom en mij is Dyan wel een globetrotter. Gelukkig had Dave de highlights gezien van de stad samen met pa en ma, dus hij kon ons mooi de weg wijzen door het pittoreske Southampton. 

Southampton heeft een oud gedeelte en de grootste haven van het land. Wij zijn die kant maar eens ingelopen en dat ziet er toch veel beter uit dan in de crappy wijk waar wij wonen. Waar spreekwoordelijk de pannen van het dak vallen als je een keer aanbelt. Toch mogen we niet ontevreden zijn met onze crib, want door Dyan hebben we een nieuwe chillkamer (CHAPEAU knul!). Nu is het niet meer in mijn kamer een grote bende na een avond chillen/indrinken. Dus die alcohollucht blijft eens een keer geen week hangen. 

Om ons alcoholpijl op niveau te houden, doken we natuurlijk regelmatig even de pub in voor een tussenstop. Ik heb bij het eten op zaterdag, of was het nou vrijdag? Ik weet het niet meer precies in ieder geval. Het smerigste en meest smakeloze biertje ooit op: Henry's IPA. Niet te pruimen dus ik raad het je ten zeerste af! Maar het eten was in dat restaurantje wel om van te smullen. 

We hadden bezoek en dat betekent dus: twee dagen stappen en één dag voetbal kijken. De mooiste avond is vrijdagavond. Het is ongelooflijk maar waar. Maar onze gast heeft het voor elkaar gekregen om op een huisfeest te belanden. Het verhaal ging zo: Dave en Dyan gingen iets eerder naar huis. Eerstgenoemde was een lekker eitje voor hem aan het maken. En opeens was Dyan weg. Dave het huis rondgelopen, maar hem niet gevonden. belde hij Tom en mij later op of wij naar hem toe wilden komen. Stond hij op een of ander huisfeest bijna een kilometer van ons huis vandaag. Vraag mij niet hoe het hem is gelukt, maar hij was daar echt. 

Tom en ik dachten dat hij een geintje maakte. No, it was very serious! Op weg daarnaar toe (dat is ook richting huis) kwam hij ons tegemoet gelopen. We liepen met hem mee en moesten over de poort klimmen om binnen te komen. Ze dachten daar: "Een Hollander dat kan nog wel." Toen kwamen er drie. Dat was iets te veel Hollandaise dus werden eruit gebonjourd. Aan het meisje dat later ook buiten werd gegooid, vroegen wij vriendelijk waar ze heen ging en of ze met ons mee wilden lopen. Ze dacht serieus dat wij een stel groepsverkrachters waren, dus ze rende in paniek terug naar het huis waar dat 'awesome' feest gegeven werd. Wij zijn maar gewoon naar huis gelopen en gaan slapen. 

Zaterdagmiddag was een beetje hetzelfde als vrijdagmiddag, dus dat gedeelte sla ik even over. Zaterdagavond past ook wel in het rijtje gouden avonden. Het gaat met name om de terugweg. Toen ik nog in Nederland verbleef, had ik wat mooie borden op mijn kamer hangen. 'Voetgangers hier over steken', 'Fietspad' of 'Uitgang'. Om ons huis een beetje aan te kleden hebben wij in onze jolige bui wat aankleding meegenomen: een pion, 'pedestrians walk here' en een waarschuwingsbord dat ze aan de weg aan het werken zijn. Dyan wilde weer eens overdrijven door een heel hekwerk mee te nemen, maar Tom vond dat niet zo'n goed idee en die afrastering heeft hij mooi weer teruggezet. Hopelijk zijn de ambtenaren onder ons zo vriendelijk om mij niet te vervolgen of krijg ik geen boos telefoontje van een van mijn ouders waar ik wel niet mee bezig ben. Alvast bedankt!

Saints - Liverpool

De kraker waar Dyan voor is gekomen en wij op een grauwe maandag om 9 uur 's ochtends naar het stadion gingen om kaarten voor te halen: Southampton - Liverpool. Veel geluk hebben The Saints nog niet gehad sinds wij hier zijn. Twee uitwedstrijden gewonnen. That's it. Kleine jongens in de snoepwinkel, dat waren we. Good-old Steven Gerrard was geblesserd en 'Super' Mario Balotelli heeft alleen een warming-up gedaan. Voor zover je het een warming-up kunt noemen. Bij het heffen van een been kon de gratis krant de METRO er niet eens onder.

Ze verloren alweer (0-2) en het lijkt alsof wij een negatieve invloed hebben op de club. Hoogtepunten van de wedstrijd waren toch wel de wereldgoal van Coutinho en een vrouw die naar de spelers en scheids begon te schreeuwen: "SHOULD I TAKE YOUR JOB!?" Ik vind zoiets mooi, maar dat komt misschien omdat ik volgens Tom en Dave uit het lompe boerengat Reusel kom.  

Een impulsieve ingeving leidt tot een trip naar Londen

Impulsieve acties zijn vaak de beste. Wij besloten donderdagavond - toen we uiteraard weer eens in de kroeg stonden - om de dag erna naar Londen te gaan. Tom en ik zijn daar nog nooit geweest. 's Middags vertrekken om wat sightseeing te doen, iets te eten en 's avonds naar een feestje te gaan om vervolgens in mijn auto te slapen. Dat laatste idee leek ons niet bepaald verstandig in zo'n metropool dus die stap hebben we, verstandig als we zijn, overgeslagen. Maar we wilden graag gaan dus vertrokken we rond half 2 richting de Engelse hoofdstad. Drie uur verder heb je eindelijk je auto geparkeerd en de ov-chipkaart van Londen gekocht.

Parkeren kost £7 per uur maar dan sta je wel in de parkeergarage waar je de aller dikste auto's tegenkomt: Rolls-Royces, Ferrari's, McLarens, noem maar op. Dus voor wat je te zien kreeg, vonden we dat het geld zeker waard. De trip was kort dus gingen we alleen naar de Big Ben, London Eye en Buckingham Palace. We kwamen in de pub terecht waar alle politici en eindbazen van Londen verblijven. Was er één verdwaasde kerel die een award had gewonnen met zijn bedrijf, die dacht dat Tom en ik tweeling zijn. Waar die het vandaan haalt? Geen idee. Maar het is voor mij zeker geen compliment. We willen dit in onze paasvakantie opnieuw doen, maar dan met de bus en een weekend. 

Schoolwerk

Doe ik ook nog wat aan school? Jazeker! Ben inmiddels aan mijn assessment begonnen van het vak News and Reporting. Een portfolio maken met daarin: match preview, match report, quotes-led rewrite en inquest piece. Vijfhonderd woorden elk. Dit gaat over de wedstrijd Southampton - Crystal Palace. Wij zaten eens een keer niet in het stadion en ze winnen meteen. Dit stuur ik volgende week op naar de docent en dan is waarschijnlijk het vak afgerond. 

Sinds ik hier ben, wil ik graag Graziano Pellè interviewen. Niet omdat ik fan van hem ben, maar omdat hij een eredivisieverleden heeft. Zoals ik al zei, zijn de persvoorlichters hier stugge, norse mannen zonder inlevingsvermogen die het niet kunnen verkroppen als iemand anders een goed verhaal heeft. Het moet dus via de persoonlijke weg en ik ga proberen zijn agent (nee niet die met die taserguns en wapenstokken) over te halen om een interview te geven. Dat laat dus op zich wachten, maar zou natuurlijk wel heel gaaf zijn. Kan ik dat mooi voor Life as a sportsfreelance gebruiken. 

De pers maakt dus geen kans bij het vaandalteam, dus dan probeer je het bij de lagere elftallen. Onze docent vroeg of we mee wilden naar Southampton U21 - Derby County U21. Het was de halve finale van het bekertoernooi. Dave en ik zeiden geen nee. Je zat op de perstribune en kon na de wedstrijd spreken met de trainer en de aanvoerder. Leuke anekdote en hopelijk snappen jullie hem.

De spits van Southampton U21 scoorde drie doelpunten, een hat-trick dus. Na de wedstrijd zei onze docent en grote vriend Graham Hiley dat hij waarschijnlijk naar voren werd geschoven om vragen te beantwoorden. Na het korte gesprek met de trainer kwam de speler er dus aan. De docent zei: "Here he comes." Aangezien een of andere leipe gast al mijn vragen bij de vorige ronden had gesteld, wilde ik nu haantje de voorste zijn om de eerste vraag te stellen. Ik ben thuis in de voetbalwereld, maar heb geen gezichtsherkenning bij de jongere elftallen. Ik viel (weer eens) door de mand.

Het stellen van de eerste vraag lukte. Ik vroeg: "You scored a hat-trick. It looked like an easy game for you." Hij antwoordde daarop: "It wasn't an easy game (bla,bla, bla).. And yeah Ryan (de spits van wie ik dacht dat hij voor me stond) scored three goals." Dave stond naast me en ik keek hem aan. We waren allebei verbaast net als ieder ander. Iedereen dacht dat hij de spits was, maar het was dus de centrale verdediger. Nou heb je dat ook eens meegemaakt, maar Dave en ik hadden wel plezier op de terugweg door dit voorval. 

CSI Southampton

Dave zijn vrienden kwam over en dat was voor Tom en mij een teken van rust. De praatjesmaker van het huis was even vervlogen. Maar de tweede dag dat Puck er was, ging het mis. Nee, niet door haar. De verstrooide professor ging met zijn schatje op pad en wilde zijn kamer even laten luchten. 's Avonds kwam hij rond half tien terug. De lichten stonden aan en de la waar zijn MacBook lag, was opengetrokken. Net als alle andere lades in zijn kamer. Nee, Tom en ik hebben geen geintje uitgehaald. Dave zijn MacBook was gestolen. Wanneer dat is gebeurd weten we niet precies, maar Tom en ik vermoeden dat het is geweest toen wij naar de Aldi zijn gegaan. 

Erg klote, want naast Puck is Dave zijn MacBook zijn tweede schatje. De politie is gebeld en die kwam meteen ter plekke. Werd even later het Crime Scene Investigation Team ook nog opgeroepen. Het klinkt crue, maar je moet het een keer meegemaakt hebben. Ze hebben overal foto's van gemaakt en volgens mij ook vingerafdrukken afgenomen van het raam. De MacBook is nog niet terecht en dat zal helaas ook niet meer gebeuren. Zoiets zul je in Nederland niet zien. 

Bierspellenmiddag

We zijn eindelijk gewend aan de stad, school en het huis. Het Engelse leven bevalt prima. Tijd om nieuwe vrienden te maken dus. De Nederlanders hier kennen we al van school. Nu is het tijd om niet-Nederlandse matties te maken. Dat is vorige week dan eindelijk gelukt. Roos organiseerde met haar huisgenoten een spellenmiddag. Geen gewone, maar met drankspelletjes: beerpong, kingzen, vikingen, noem maar op. 

Ik kan je vertellen: het was veruit de leukste dag die ik hier heb gehad. Jammer genoeg ging niet iedereen mee opstap, omdat ze het wel mooi vonden geweest of omdat de entree van JUNK te duur was. Vanmiddag (15:30 Engelse tijd) gaan we op herhaling. De meesten zijn naar Amsterdam, omdat school dit aanbood. Maar dat maakt ons niets uit. Dit is een opwarmertje voor volgende week, want dan is iedereen er bij. Reken op een man of 25. Grote chaos, maar wel heel gezellig!  

Nou, waarschijnlijk is de helft in slaap gevallen na alinea 25 of gewoon afgehaakt omdat diegene het geen reet interesseert. Ik heb in ieder geval mijn best weer gedaan. Jullie horen van me!